Sampboys (B) Roots Sint-Niklaas (25-07-2019) reporter & photo credits: Marcel info band: Swampboys © Rootsville 2019

Na Hookrock was het voor mij meer dan kalm geweest op muzikaal gebied. In onze contreien zo goed als niets. Gelukkig kon ik al uitkijken naar de maand augustus, want die zou met evenementen als de Blueshappening in Zelzate, Oetsloven Blues, Swing en (Ge)Varenwinkel, al goed vol zitten.

Ondertussen was het afwachten en kijk, geduld loont want de Swampboys kwamen een zomersconcert geven op een boogscheut van mijn voordeur. Tijd om de afkickverschijnselen te doen verdwijnen en een injectie muziek op te doen. We trotseerden de meer dan tropische temperaturen en togen richting St-Niklaas, hoofstad van het Waasland. Jeez, pokkenwarm was het , waarschijnlijk het heetste optreden wat ik ooit had meegemaakt. Veel water drinken was dus de boodschap, en ja... I really did folks!

Het is altijd een feestje als je naar de Swamboys gaat kijken. Deze Waaslanders spelen een set met een mengeling van Rhythm'n Blues, Rock-Roll & Country Rock. De band wordt geleid door Gunther Lens aka Dobroman op gitaar & zang,  Tonio Jansens aan de upright bass ,Kurt Lens aka Moe Bass vervangt ondertussen gouwe ouwe Hugo De Windt op drums en “Little Billy” op gitaar.

Delta blues met een stevige vleug rockabilly. Uit het zuiden van de States maar vooral ook wel en vooral uit "de swamps" van het Waasland. Meteen ook de gelegenheid om nog wat werk ten beste te geven uit hun vorig jaar uitgekomen cd ‘Drunken Biker’. Ondanks de tropische temperaturen was het pleintje aangenaam volgelopen en de garçons hadden de handen vol om de mensen op tijd en stond van drank te voorzien.

Met een stevige ‘Let’s Roll’ werd de boel in gang gestoken en ondanks de hitte wisten de mannen de temperatuur nog een paar graden te doen stijgen. Gouwe ouwe Johnny Cash mocht zeker en vast niet ontbreken en de fans mochten zich verheugen met ‘Big River’ en ‘Folsom Prison Blues’. Er werd op de bas ‘geslapt’ dat het een lieve lust was en Kurt roffelde zich een ongeluk op het hete podium. Tussendoor slingerde ‘Little Billy’ zijn licks het publiek in en Gunther... wel Gunther was zoals steeds zijn eigen zelve. De “pro” on stage...

Voor de gelegenheid haalden ze nog wat ouwertjes van onder het stof, zoals Hank Mizzel’s ‘Jungle Rock’, een eeuwigheid geleden dat ik die song nog had gehoord. En wat te denken van ‘Irene’, een gouwe ouwe van The Paladins, song dat perfect pas in de range van hun muziek. Het publiek apprecieerde en ondanks de hitte verschenen hier en daar al wat dansers op de vloer. Het was inderdaad partytime. Met ‘Hot Rod’, ‘Dig A Hole’ en het geweldige ‘Drunken Biker’ (album report), kregen we nog een greep uit de laatste cd. Alles klopte, de mannen zijn perfect op elkaar ingespeeld en het publiek lustte er alvast pap van. Mooi, mooi, mooi..

Maar over mooi gesproken, aan alles komt een eind, echter niet vooraleer we een aantal “encores” geserveerd kregen waarbij de boogies ons gretig om de oren vlogen en ‘Madman Blues’ een eind maakte aan het geheel. Toen vielen de eerste regendruppels, perfect uitgerekend mij gedacht. Alweer een fijne avond beleefd met een band die de mensen weet in te pakken met hun aanstekelijke muziek. De Swamboys: “Pride Of Het Waasland” ! (Marcel)